Ο αιγιαλός του επαγγελματία, μέρος β

Οι επαγγελματίες της Καλλικράτειας επιστρέφουν. Με ένα ναι μεν αλλά. Την ώρα που πληθαίνουν οι καταγγελίες για τη παράνομη λειτουργία ενός εκ των μπίτς μπάρ στο παραλιακό μέτωπο Καλλικράτειας-Ηράκλειας, ο δήμος φέρεται να προωθεί σχέδιο για τη δημιουργία νέων αντίστοιχων χώρων. Ο σύλλογος των επαγγελματιών της Καλλικράτειας διαμαρτύρεται, καταγγέλλοντας απώλεια τζίρου.

Καταρχήν να πούμε κάποια πράγματα για την ιστορία και τη λογική αυτών των μπάρ. Η ιστορία ξεκινά πριν από 12 με 14 χρόνια, όταν μια ΑΕ ήρθε για να αξιοποιήσει το λιμνάζον κοινοτικό κάμπινγκ της Καλλικράτειας. Για την ιστορία να πούμε επίσης ότι το συγκεκριμένο έργο αποτελούσε μια δημόσια και κοινοτική επένδυση στον τουρισμό, ή οποία αφού πρώτα απορρόφησε διάφορους πόρους έμεινε ανολοκλήρωτη και πνιγμένη στα χόρτα και στα στρατιωτικού τύπου τσιμεντένια κτήρια. Είχε και κάποια δέντρα και αυτό ήταν καλό άλλοθι για την εταιρία προκειμένου στην ιδέα ενός εκκολαπτόμενου κάμπινγκ να στήσει το πρώτο σοβαρό μπίτς μπαρ στην Καλλικράτεια.

Το Σέηπ λειτούργησε, άλλαξε χρήστες, διαμόρφωση, πέρασε κρίσεις και συνεχίζει να λειτουργεί αποδίδοντας στο δήμο ένα ποσοστό επι του τζίρου του. Αν δεν κάνουμε λάθος το ποσοστό αυτό είναι 6%, τρείς φορές περισσότερο από αυτό που καλείται να πληρώσει ως φόρο μια οποιοσδήποτε επιχείρηση ασχολείται με τον τουρισμό. Η λογική απόδοσης του χώρου σε ιδιώτη στηριζόταν στο τρίπτυχο

Α) θέσεις εργασίας

Β) έσοδα από τη φορολόγηση

Γ) προώθηση της περιοχής, έλξη επισκεπτών

Δηλαδή άμεσα και έμμεσα οφέλη, συν μια αφηρημένη προσδοκία αύξησης του επενδυτικού ενδιαφέροντος γενικότερα.

Από τα παραπάνω στη διάρκεια των ετών συνέβησαν και τα τρία, αλλά όχι ταυτόχρονα.

Στη δεύτερη τετραετία διοίκησης Γεωργαλά μπήκε σε εφαρμογή ένα άλλο σχέδιο. Ο δήμος παρήγγειλε μια μελέτη για την κατασκευή και διάθεση προς ενοικίαση πέντε επιπλέον χώρων για «αναψυκτήρια» κατά μήκος του παραλιακού μετώπου. Η έμφαση είχε δοθεί στο κομμάτι Καλλικράτειας-Ηράκλειας στο οποίο σχεδιάζονταν να στηθούν τα τρία από αυτά. Το φερόμενο ως αμαρτωλό είναι ένα από αυτά.

Κράσπεδα, πεζόδρομοι, κήποι και φωταγωγήσεις προβλέπονταν για να «ντύσουν» ένα περιβάλλον ώριμο για επένδυση. Η πολιτική λογική του εγχειρήματος μιλούσε για οικονομικά οφέλη για το δήμο (τα παραπάνω 3 που είχαν επικαλεστεί και στο παρελθόν οι ομόλογοί τους) και βέβαια για τα οφέλη ΟΟΟΟΛΟΥ του δήμου. Το πώς; Και πάλι λίγο αφηρημένα, με αναφορές στη προσέλκυση επισκεπτών και τη δημιουργία «κίνησης».

Τότε αντέδρασε μόνο ο Αποστόλης ο Μπάου, ιδιοκτήτης της ομώνυμης καντίνας η οποία αποτελούσε εναλλακτικό προορισμό για αυτούς που θελαν ξαπλώστρα αλλά δεν άντεχαν τη γκλαμουριά. Σήμερα, όπως θα δείτε και στο παρακάτω βίντεο, αντιδρούν περισσότεροι, οι ίδιοι που αντέδρασαν και για το παζάρι της Ν.Ηράκλειας πριν λίγες μέρες. Η αντίδρασή τους είναι κατανοήσιμη αλλά όχι δικαιολογημένη. Γιατί αντιδρούνε τώρα και όχι όταν ξεκίνησαν αυτά τα σχέδια (και ενώ τα γνώριζαν); Τι είναι αυτά τα περι εντοπιότητας; Αυτό είναι το ζητούμενο;

Όσων αφορά στο δήμαρχο, να του υπενθυμίσουμε ότι τα θέματα αυτά δεν είναι νομικά αλλά, οικονομικά, πολιτικά (αναπτυξιακά), κοινωνικά, περιβαλλοντικά, οικιστικά, χωροταξικά, αισθητικά και πολλά άλλα που συνθέτουν το «πολιτικό». Εμείς δεν τον ψηφίσαμε για να είναι νόμιμος αλλά για να είναι επωφελής για το δήμο. Την ωφέλεια αυτή, την ώρα μάλιστα που υπάρχουν και αντιδράσεις, πρέπει να την καταδείξει.  

Συνεχίζεται