Ο αιγιαλός του επαγγελματία, μέρος γ

Καταδεικνύω την ωφέλεια σημαίνει βάζω κάτω τα νούμερα, προσδιορίζω τι αναμένω να κερδίσω και ενημερώνω την κοινότητα. Γιατί; επειδή αυτού του τύπου οι «επενδύσεις» δεν είναι ήπιας μορφής αλλά αντίθετα έχουν πολλές και διαφορετικές επιδράσεις στην τοπική κοινωνία και το περιβάλλον. Αυτές οι επιδράσεις μπορούν να κριθούν ανεκτές, αυτό όμως έχει να κάνει με το αντίτιμο που θα υπάρχει για την κοινότητα.

Ας το πούμε με έναν γλαφυρό τρόπο για να γίνει κατανοητό: μια καντίνα σημαίνει: μια καταλυμένη από ομπρέλες αλλά κατά τα άλλα ελεύθερη παραλία. Πλήθος αυτοκινήτων που αναζητούν στάθμευση δημιουργώντας θόρυβο, μποτιλιαρίσματα και μια ολοκληρωτική υποβάθμιση του τοπίου. Σημαίνει ακόμη ανήσυχες μέρες και νύχτες για τους περίοικους, σημαίνει ένα φόρτο απορριμμάτων ασύμβατο με τις προδιαγραφές του οικισμού, σημαίνει μια στρατιά ηλιοκαμένων και ίσως μπιροκαμένων πιτσιρικάδων οι οποίοι αφού ξεσηκώνουν την Καλλικράτεια με ψηλές στροφές, r’n’b και πειραγμένες εξατμίσεις θα επιστρέφουν το βράδυ σπίτι τους ή θα την πέφτουν σε καμιά παραλία.

Δεν μας πειράζουν τα παιδιά, αλλά μας πειράζει αποφάσεις με πιθανά ολέθρια αποτελέσματα να παίρνονται με τη μορφή ρουτίνας και τυπικότητας. Αν το αντίτιμο είναι καλό, αν τίθενται προδιαγραφές που να εξασφαλίζουν την ομαλότητα της ζωής των κατοίκων και αν και αν…., τότε κανένας δεν έχει πρόβλημα.

Πρόβλημα έχει πολύς κόσμος όταν διαπιστώνει ότι οι αποφάσεις αυτές παίρνονται χωρίς βάσανο. Στις αρχές του Ιούλη, σχεδόν στα μέσα, χωρίς σχέδιο διαχείρισης φυσικά. Όλα αυτά μας κάνουν να πιστεύουμε ότι ο αρχικός προγραμματισμός του δήμου δεν ανέφερε τίποτα για τέτοιες καντίνες. Αυτό που συνέβη λογικά, είναι πιέσεις στη λογική «γιατί αυτός και όχι εγώ», με ότι αυτό σημαίνει. Γιαυτό και η παρέμβαση του συλλόγου επαγγελματιών είναι παράξενη έως και ύποπτη.

συνεχίζεται